Grotere hulpvraag

Het is ruim een maand geleden dat ik iets op de weblog heb geschreven. In het dorp hebben we wel een internetcafé, maar daar kan ik niet rustig zitten werken. Sinds ik de coördenatie heb ben ik meer in het tehuis, want een vaste referentie is belangrijk. Dat is ook de reden dat ik in het tehuis blijf wonen. Uiteindelijk ben ik ook teruggegaan naar Brazilië om bij de kinderen te zijn. De weekends ben ik regelmatig bij Carlo en Celine. Daar kan ik mijn verhaal kwijt, heerlijk ontspannen en drinken we een flesje wijn of een biertje. Vorige week zijn we nog een paar dagen naar Santa Luzia geweest (200 km hier vandaan) voor de bruiloft van Celine´s zusje.

Het huis krijgt meer structuur en regelmatig houden we ´vergadering´ met de kinderen en met de collega´s. De technische medewerkers zijn meer betrokken bij de dagelijkse gang van zaken en zelfs de hond ziet er gezonder uit door zijn dagelijkse wasbeurt. De mensen zien de verbeteringen en daar ben ik blij om, want het gaat niet vanzelf.

De afgelopen maand hebben we te maken met een staking in het onderwijs. Dit heeft betrekking op 2 scholen in het dorp, waardoor de 7 oudsten al 4 weken niet naar school gaan. Het is lastig ze de hele dag bezig te houden, want echte aktiviteiten hebben we niet voor ze.

Voor de kleintjes hebben we sinds kort 2x per week iemand om huiswerk te begeleiden en bijles te geven. De andere dagen wordt door mijn collega gedaan. Ik doe af en toe leesoefeningen met ze, want daarin hebben ze een grote achterstand.

Er zijn 5 jongens van 18 jaar, die dit jaar het huis gaan verlaten. Alex en Cleiton zijn de laatste weken druk geweest met het regelen van allerlei documenten en medische onderzoeken wat onderdeel is van een sollicitatieprocedure. Best spannend want dit is de eerste keer dat jongens vanuit het tehuis solliciteren en hopelijk met een baan hun eigen weg kunnen gaan.
Davi, die 3x per week een toelatingscursus doet voor de technische middelbare school is sindsdien veel vrolijker en supergemotiveerd! Hij is enthousiast over de leerkrachten en begint nu ook biologie en fysica interessant te vinden. Hier zie je duidelijk het verschil in lesgeven tussen de publieke school en een (betaalde) privécursus.
Damião gaat een technische computercursus volgen en is weer ingeschreven voor een sollicitatietest bij een nabijgelegen gemeente.
Rafael wacht al 18 jaar op zijn geboorteuittreksel omdat zijn moeder hem niet wilde aangeven. Provida is hier al enige jaren mee bezig en er blijkt nu schot in te zitten. Zodra dit rond is wil hij naar het binnenland om bij zijn oom te gaan werken.

De laatste tijd komen er ook steeds meer mensen uit het dorp om hulp vragen. Een zwangere moeder (18) met 2 kinderen die uit huis wordt gezet omdat het huis wordt verkocht, een jong stelletje met baby die niets meer in huis hebben, een moeder met zieke kinderen die geld vraagt voor de bus om naar de dokter te gaan en medicijnen te kopen, een dakloze jongen etc. Meestal hebben ze die dag nog niets gegeten en geef ik eerst wat koffie en brood. Ik luister naar hun verhaal en kijk wat ik voor hen kan doen. Ofschoon er altijd wel wat is in onze voorraadkast, kan ik er niet veel uithalen, want ook wij moeten er 2 tot 3 weken mee doen en af en toe is het gewoon op en moet ik zelf bijspringen.
Vorige week kwamen er 2 vrouwen vragen of wij een paar nachten onderdak konden bieden aan een jongen die zij in het dorp hadden aangetroffen. Hij had in een tehuis gewoond, was 18 jaar geworden, leefde nu op straat en wilde naar zijn vader (1000 km verderop). De vrouwen zouden ondertussen geld inzamelen voor de bustocht.
Wij zijn gaan informeren bij het tehuis en uiteindelijk kwamen bij de sociale werkster die hem had begeleid. Hij komt uit Bragança, 200 km verderop, zit in de prostitutie en het verhaal van zijn vader is onbekend. Aangezien wij niets meer voor hem konden doen heb ik hem op de bus gezet naar zijn moeder in Bragança. We hebben hem geadviseerd contact op te nemen met de sociaal werkster aldaar. Misschien dat die nog iets kan doen, maar het is wel triest.

Je ziet het, het huis is er niet alleen voor onze 13 kinderen, maar heeft een sociale functie voor de buurt. Als wij deze mensen ook willen helpen hebben wij geld nodig, dus als u mee wilt doen is uw bijdrage van harte welkom.